Otuzuncu Gün Şiiri - Zekeriya Efiloğlu

Bir kurşun ıslığı şakağımı okşayan
Namlunun ucunda bir hayat
Tetik çekilmiş barut kokusu
Havayı delip geçmiş bir ses
Düşen bir çekirdek
Cesetleşmiş cümleler
Ölmedim

Arkadan bağlanmış ellerim
Merakla izliyor kalabalık
İdamlık bir ip sallanıyor
Sıkıca bağlanmış üç direğin üstüne
Ayığımın altında bir tahta kütük
Tekmeledim yiğitçe
Düşmedim

Ardımdan gözleyen iki hain göz
Kiralık adamlar peşimde
Bir fırsat kolluyorlar
Ansızın çekiliyor silahlar
Ben ayaktayım, ölenleri
Görmedim

Ensemde kol gezen bu hayatın yükünü
Taşımak ağır geldi yoruldum
Kelimeler intihar ettiler dizelerde
Vuruldu harfler sözcüğün içinde
Yirmi dokuz kez saldırdılar
Vurulmadım

Otuzuncu gündeyim….