Otuzüçe Ramak Kala Şiiri - Burak Ballı

Hayatımın bir sonbaharı geçti sanki ömrümden
Kaç defa öldün, deseler
Kaç defa dirildin, deseler
Kime ne?
Omzumdan çekilmiş melekler!
Yüreğim surpe su!
Kararmış öfkem!
Vicdanım ne de hür!
Neyin hıncısın be hayat!
Neyin hırsısın be hayat!
Her gün bulursun bir gözde bir renk
Her gün bulursun bir tende bir ahenk

Allah'ım tövben kelamın yok mu senin!
Öyle olsaydı
Gök yere kavuşur muydu dersin
Sen kuluna verdiğin derdi alsan
Gök yere kavuşur muydu dersin

Yıllara meydan okudum
Otuz üçe ramak kala
Ruhların akıbetinde yoruldum
Saf, masum, tertemiz, yüzlerin gölgesinde
Var oldum, kayboldum

Hayat o kadar enteresan ki
Nerdeyse yüreğimde hiç bir şey kalmamış
Senin huzurundaki damlalar bile kalmamış
Artık ağlıyor!
Ağlıyor, suskun deli yüreğim!
Sessiz bekleyiş ağlıyor
Hiç sessiz bekleyen bir şeyin ağladığı, hırslandığı, kinlendiği görülmüş müdür ki?

Nasıl bir hayat bu,
Nasıl bir düzen?
Yaşam denilen bu oyunda kim kimle kumar oynuyor?
Sen mi atıyorsun bana aşık,
Ben mi atıyorum sana aşık?
Kimler geldi,
Kimler geçti…
Ne hal kaldı.
Ne takat!
Tenlerin ne seçimi var,
Ne de bedenlerin seçilmemişi
Öyle bir Hayır! ile baş başayım ki
Evet diyebilceğim
Hayırı arayabileceğim
Yada yaşama elveda diyip; kaçabileceğim
Başka bir yanım yok ki
Nereye gitsem gerçekler yine beni bulacak

Sen bana saltanatı verdin
Sen bana minarelerin ucundaki yıldızların hilalini verdin
Sen bana gökyüzünün en derin sularındaki
Bulutların merhametini verdin
Sen sende olan bir tohumun
Saklı olan sırrını verdin
Ben senin sözlerinin esiri ve
Hükmün oldum
Dilim varmıyor artık söylemeye
Ne yıldızım kalmış,
Ne de hilalim!
Dilim kanmıyor,

Gökyüzüne baktığımda yıldızlar bana kanmıyor
Ağlıyorum! Secde etsem
Ellerim paramparça
Dizlerimin nasırı bile bende kalmıyor
Sanırım hayat, bize oynadı yine oyununu;
Sanırım yine hayat, bize oynadı yine oyununu
Bir lokma ekmeğe muhtaçken
Bir cuma namazının niyeti varken
İçime kin bürünmüş
Nefretim Deccal denilen adamdan
Kim bilir, ne bilinir öfkem?
Mehdi‘nin duyduğu ses
Yüreğimin esen yelinden

Sanırım tükeniyorum,
Tüketiyorum
Hayata ‘‘Merhaba‘‘ dediğim sahte gözyaşlarımdaki
Yaşam denilen sahte oyunu...
Ve yaş erdi muradına otuzüç oldu,
Ruhumun şahitliğinde
Yaş erdi muradına otuzüç oldu...

Sessiz Bekleyiş