Otuzüç fidan Şiiri - Ercan Atar

OTUZÜÇ FİDAN
Otozüç kişiydiler
Otozüç can vardı
Yüreklerinde açmıştı gülleri
Ne güzeldi dilleri
Sevgi kokuyordu her biri
Kıydılar onca cana
Utanmadan geldiler yan yana
Batılı hakla değiştiler
Hakkın nurlarına kıydılar
Kıydılar onca cana
Kimi küçüktü süt kokulu
Kimileri büyük tü
Halkın çocuğuydu onlar
Dillerinde sevgi
Gönüllerin sevgi
Umut ne güzel yakışmıştı onlara
Otuzüç kişiydiler
Otuzüç can vardı
Sazın tellerinden
Mızrabın dilinden
Kimi konuşurdu halkın dilinden
Kimi hakkın sözünü fısıldardı
Sevgiyi anlatıp gideceklerdi
Neyi paylaşamıyoruz diyeceklerdi
Bırakmadı şeytanın kardeşleri
Taşlaşmıştı yürekleri dinlemediler
Direndiler körpe bedenler
Kadınlar kızlar
Aslan yürekli yiğitler
Taştan serttiler
Çok merhametliydiler
Haktan başkasına eğilmezdiler
Öylede oldu eğilmediler
Batıl kazandı diye
Nara atalanlar
Dünyanın malına kananlar
Onca cana kıyıp
Cennet umanlar
Haktan utanmayanlar
Kuldan korkanlar
Nasıl vereksiniz
Hakkın terazisinde hesabını
O zaman eğilir başlar
Kimini cennet çağırır
Kimi ettiğini bulur
İşte budur hak olan
Yaradandır mülk sahibi
Sanma yanına kalır
Mazlumun hali
Hesap günü gelir
Verilir haklar