Otuzüç Şiiri - Mehmet Özsan

alıcı kuşların gölgesi bu
güneş tutulmasında gün esareti
açın oruç vakti.

kenan diyarına göçtü kavim;
parçalanmış putlar üzerine kuruldu mezbahalar
harlı ateşte, et kokusu
ilah tütsüsü.
gözlerde pagan çoşkusu
hezeyanda ham içgüdü

vicdan kanıyor;
güvercin kanadını delip geçti kan
asırlık çınar delik deşik.
bilgelerin sözü hükümsüz
imbiğin nefesinde damla damla birikmiş yıllar.
öyle yıkımlanmışki bu yara;
otanmaz, iflah olmaz.

kederli bir kadının,
isli yüzünde billur gözyaşı.
dışarıda yaz
elifin mürrekkebi beyaz.
oymalı beşikte ağlıyor bir bebek,
hu bebek
hu anam
hu zaman.

(eskişehir- mart 2012)