**Otuzsekiz Ve Oniki Şiiri - Gazel Umut ...

-esmerdi...tütündü...şiirdi biraz,
kalabalığı evimize çağıran adam..

yırtıktı gökler o vakitler..
mayıstı..seldi..çamurdu;
sene bin dokuz yüz doksan iki..
bir bunalgın bahar,
bir ıslak cumartesi..

kalabalık-karanlık bir eve girerken gördüğüm bir kız,
gördüğüm;
çocukluğumun onikisi..
.....''1 mayıs'' ertesi,
.......günlerden iki...

-çıplaktı kalabalığı eve çağıran adam.

kalabalığı yalnızlığını onamaya gelmiş belli ki..
sene doksan iki...

yırtıktı gökler o vakitler,
sel mayıstı,hava çamurdu,adam kalabalıkdı,
ve yalnızlığının adamdan arta kalanı dörttü..
adamla gideni boşluk..

adamın bıraktığı,altı yakılan bir kara kazandı..
içinde yarınları-dünleri-günleri yıkayacakları birilerinin.
adamın bıraktığı,
altını yaktığı bir kazandı,
çocukluğumun onikisinin..
içinde zehirli sular kaynattıkları,
ve içilen sonra sonra..

-ıslak ve soğuktu kalabalığı eve çağran adam.

esmerdi,tütündü biraz..biraz resimdi..
ve biraz da şiirdi adam..
yoksuldu kendini bileli..
kara-kelam resimdi adam,
kara-kalem şiirdi..

-suskundu kalabalığı eve çağıran adam.

emekti..ekmekti..emekçiydi..esmerdi,..
geçmişti..gelecekti adam..
vakitsiz anlaşılmış bir otuzsekizdi,
yalnız bir şiirdi adam..onikilerde büyütülmüş..
kekre bir tattı, acıkılan çocukluklarda..

-onikiliğimin babasıydı kalabalığı eve çağıran adam..

onikiliğimin yarası..
yas'ı dağıtılmışlığımın,her bahar...
yaması dağlanmış yerlerimin zamanda..
yasa dışılığımın kırık kalemi,
1 mayıs ertesi eve kalabalıklar çağıran adam
yanık yazgısı teninden çalıntı adam..
karanlık babam..
onikiliklerimin yangısı..
yanılgılarımın atası..
diri diri toprağa gömdüğüm esmer elim..

kimseye sormadan evimize kalabalıklar çağıran adam!

artık oniki değilim..büyüdüm.. serpildim..
ben ki şimdi anneyim..
ve sen; hiç göremeyeceğin bir çocuğun ellerinde;
hep otuzsekizlik kalacak bir resimsin..

2006-malatya