Otuzsekiz numara Şiiri - Hüseyin Elmayaran

Hani diyorum bir an da
Dönüpte baksam ardıma
Belki de mendil ordadır
Belki de o arkadaş beni seçmiştir

Ah kutu kutu pense
Oturmuş seyrediyorum
Elinde mendil dönüyorsun
Belki de çevremde

Soba kenarından sıcacık yazsamda
Üstüne kestane kokuları katsamda
Her şiir balkabağına dönüşür o yoksa
Sihiri tutmaz mayası gelmez gönlümün

Kibrit kutularına bile yazdım şiirleri
Bir mektup bir masal gibi
Her yer her şey soğusa bile
O kız hiç üşümedi hiç yakmadı kibritleri

Çadır kurar gibi bir hayal kursam
Sokağının sonunda harika bir diyar gibi
Sıçrarmı acaba adımları bana
Hızla gelip geçse zaman

Bir tarafıma ağrı dağını
Bir tarafıma kaz dağlarını alsam
Çıksam haritanın ortasına horon tepsem
O açsa penceresini görse beni

Hava durumu şaşardı o görününce
Her gün güzeldi hergün iyi
Her yazı zaman kazandırırdı
Tembel bir ağustos böceğine

Doğru cevabın o olduğunu
Öğrendiğimden beri
Şık olmayı bırakmışım ben
Fotoğraflarımda bile artık yamuk çıkıyor kravatım

Alnında çıkan sivilceyi dahi
Aşka dönüştüren bir simyadır o

Bir açılıp bir kapanan
Kapılarda gözlerim
Attığı ilk adım benim olsun diye
Otuzsekiz satır bir şiir yazdım ona,,,