Otuzdört Şiiri - Bekir Tekoğlu

Kapıda ayak sesleri
İki bilemedin üç kişi
Birde imam
Penceremden sızan Ay ışığı
Tek dostum
O da sırtımda
Pencereme ne gam

Yaş olmuş otuzdört
Kısaymış aslında
Çıkarken anladım hücremden
Ne kadarda benden olmuşlardı
Hücrem, pencerem ve ben

İmam sıkıntılı
parmaklarımı ısırıken
ben
Okuyor, İçinden
Belkide duyacağım son sözler
Ama konuşmuyorlar
Yalnızca imam
Onun da ne dediğini anlamıyorum
Sanırım YA SİN

Cam gibi bir gece
Sırtımda parka titriyor
Üşüyor zavallı
Koridor kısa
Uzun geçen geceye inat
Koşmak istiyorum
Ağır ağır yürüken

Onlar,
Benden daha çok korkuyorlar darağacından
Çıkacakta benim asılacakta
Sonunda kıyılacakta
Sahi ne yapmıştım
Bu kısacık hayatta

Ne önemi var
En sonu otuzdört
Var mı ötesi
Biraz sonra son isteğimi soracaklar
'Yaşamak' desem
Gülerdik biraz

Dostlar,
Meğer anlatacak ne çok şey varmış
Yaşanmamışta olsa
Basamaklar çok değil
Üç veya beş
Zaten yapmadım hesabını hayatta üçün beşin
Karşılığıdır bu peşin peşin
Sehpa, ip, can
Sehpa dedikleri kısa tabure
İp soğuk
Sesim titrek
Biraz boğuk
Hakkınızı helal edin