Otuzdört Şiiri - Volkan Baylan

Sessizliğin dilidir artık bıraktığın.
İliklerimize kadar işlenmiş hayalin.
Avunmak mesele değil,
Kabullenmek zor geliyor insana baba.

Hergun kendi ellerinle yırttığın,
takvim yirmidört ocağı gösteriyor.
Geçmiş zaman da yaşıyoruz sanki,
Geçmesini istemediğimiz anılarla.
Ellerim varmıyor takvim yapraklarını yırtmaya senden sonra...

Sönmeyen bir ateşin biri sende diğeri bizdeydi baba.
Buz kesildi senden sonra herşey.
Hayatın ucu kaçtı ellerimizden.
Yeri dolmayacak olan bir boşluktu bıraktığın...

Otuzdört;

Sessizliğin ve sensizliğin günüdür,
Adını koyamadığımız boşluğun adı,
Doyasıya öpemediğimiz günlerimizin sancısı,
Uyuyupta uyanamadığın adıdır otuzdört...

Babam;
Sessizliğin dilidir artık bıraktığın...