her şafak, bir ocak.
her gün batımı, otuz bir aralık.
bir yılı bir günde yaşamak…
bugün ikibindört, yarın ise ikibinbeş…
bu nasıl garip bir denge,
kulaklarım mahkum yobaz seslere
bakir hırslar gebe avaza küfürlere
kiralık duygular, emanet bedenlere,
İşim gücüm ruhumun hasat dönemine
satırlarım eskimeyecek yeni yıl eskidiğinde
isyanım, özgür dünyanın eskittiklerine.
yeminim, besbelli kötülere,
her şafak ana rahminden çıkışım,
her gün batımı selvinin dibi çukurum…
Kayıt Tarihi : 2.1.2005 11:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!