Otuzbeş Şiiri - İrfan Bakırcı

uzun ince bir yoldayım.
gece gündüz yürüyorum.
yolun afakı puslu.
göremiyor,
almış başımı mütevasızca yürüyorum.
pek usluda değilim hani,
geçtiğim yeri yakıyor,yıkıyor, kül ediyorum.

ne çok yol almışım,
ne çok yorulmuşum şuhayat denen yolda.
otuzbeş yolun yarısıymış sanki umrumda.
otuzbeşe daha çok var,
daha çok gencim.
lakin geçen yıllar ne çabuk geçmiş.
nice biçare analar, nice evlatlarını,
otuzbeşin bile yarısında yitirmiş.
otuzbeş yolun yarısı değil,
yolun tamamı anlık bir nefesmiş.
demekki ömür dediğin uzun veya kısa değilmiş.
miat zamansız dolar,
hayat apansız bitermiş.
ansızın can kanatlanır uçar gidermiş.
bilen olmaz,
belki şu an bende giderim.
vakit belki erken ama;
ben geç kaldım hayata borcumu ödemeye,
hayat....
özür dilerim.

uzun ince bir yoldayım.
soluklanmadan, durmadan gidiyorum.
yollar bitsin diye gidilir fikrimce.
ama ben nedense bu yol bitsin istemiyorum.
almış başımı durmadan yürüyorum.
ölümüne koşuyorum.
sanki bu yolun bitmesinden korkuyorum.
galiba bu yolun sonunu kestirebiliyorum.
korkularım;
sanırım nefessiz kalmaktan olsa gerek.
eğer yaşam denen bu çizgide kırdıysam,
incittiysem birilerini bilmeyerek;
önce Rabbimden,
sonra tüm alemden tek tek,
özür dilerim.........