Otuz Yıllık Ateş (kıssa) Şiiri - Mehmet ...

OTUZ YILLIK ATEŞ (kıssa)

Bir zamanlar Bağdat’ta âlim bir şeyh yaşarmış,
İlmî, dillere destan; diyar, diyar aşarmış.

Şeyh Sırrı-i Sekati Hazretleri’dir bu zat,
Ne sözünde bir riya ne de vakidir tezat.

Ne hata ne de kusur duyan, gören olmamış;
Geçse de yarım asır zaten kimse sormamış.

Tanıyan bilen herkes merak edip durmuşlar,
Sonunda karar verip bunu Şeyh’e sormuşlar:

“Ya Şeyh’im sizin hiçbir hatanız olmadı mı?
Oldu da ufak diye Şeyh kusur saymadı mı?”

Öyle bir oh çeker ki sanki yanar yüreği,
Her aklına geldikçe sızlar burun direği.

“Olmaz mı kardeşlerim hâlâ içim kanıyor,
Öyle hata yaptım ki, otuz yıldır yanıyor!

Ne zaman hatırlasam yüreğim darlanıyor,
Ne kadar pişman olsam yeniden harlanıyor!”

İnsanlar tekrar sorar: “Bu nasıl bir hata ki,
Nasıl bir kusur işler, senin gibi muttaki?”

“Otuz yıl önce idi, büyük bir yangın çıkmış;
Benim dükkânım hariç bütün çarşıyı yıkmış.

Yangın sırasında ben Bağdat’ta değil idim,
Haberi duyar duymaz bu konuya eğildim.

Bütün komşularımın dükkânları kül olmuş,
Bu felaketten yalnız bizim dükkân kurtulmuş.

Bu bilgiyi alınca boş bulundum şükrettim,
Elhamdülillah deyip Allah’ıma hamd ettim.

Fakat hemen ardından gafletimden uyandım,
Nefsime uydum diye ben kendimden utandım!

Tövbe istiğfar edip sanki yürek soğuttum,
Dükkânda tüm malları fakirlere dağıttım.

Lakin tam otuz yıldır kalpte uhde bıraktı,
Bencilliğimin koru, ateşi beni hep yaktı!”

Pir-î Fâni bir düşün: “Otuz Yıllık Ateş’i,”
Vicdanında sönmüyor unutursan kardeşi!

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNİ)
20.03.2021 – İSTANBUL