Otuz Yedi Yaş Şiiri Şiiri - Nizamettin S ...

Yaş otuz yedi
Kırkıma ramak kaldı.
Çizik çizik olmuş elmacıklarım.
Acıdan darıhmış yorgun başımda
Rüzgarda aşılanan kır çiçekleri gibi
Bir damla ak kaldı.

Alnımda titreyen tedirgin terler,
Seğriyen bu gözüm `paydos! ` der gibi.

Oysa daha ben işgalindeyim
Sabırla göğerttiğim apak sevdâmın.
İçimin maviliğinde kavak yelleri...
Âsûde baharlar ortasındayım.
Cıvıl cıvıl cân güvercinim,
Bazen en başa döner gibi.

Sen geldin,
En soylu köşemde durdun.
Duruldu bendeki iniş çıkışlar,
Gönlüme cemre düştü,
Eridi kışlar;
Yeşerdi küflenen umutlarım.
Mutluluğun tâ kendisi
O rikkatli bakışlar,
Kudsîleşen nefesin,
Ey bir parça ekmek gibi yazgımı bölüştüğüm!

Seninle âb-ı hayat oldu
İki şeyin merhemi:
Biri, ölüm dalgınlığı,
Biri, leb-i handân meltemi.

Siz çözün aynalar, bu bilmeceyi
Ömrün yarısında mıyım, âhirinde mi?

(31. 07. 2002/Nidda)