Otuz Yedi Çocuk… Şiiri - Murat Gevrek

Ve İnsan
İniyor Kana bombalarla hayatın sıcak aynasından
Bir binanın üzerine…

O binada insanlar var
Yıkık dökük tozlu bir ölüm karşılıyor çocukları
Bodrum katlarında
Mutlak gülümsemeleri çakılı halen dudaklarında….

Ve insan
Saklanıp bürokrasinin arsız çeperine
Dengesiz güç kullanımı diye etiketliyor ölen her çocuğu
Yarı şeffaf ve kalın ceset torbalarında içinde…

Kana’da otuz yedi çocuk unutuyoruz
Son kez silik gözlerini kanlı ve kederli
Şeffaf ve kalın bir ceset torbasının içinde unutarak…

Otuz yedi çocuk
Bir bodrumda saklanıyor ölümden
Ama bombalardan koruyamaz duvarlar
Tozlu bir ölüm karşılıyor onları
Dökük kirpikleri ve mutlak gülümsemeleri çakılı halen dudaklara…

Ve insan
Alıyor otuz yedi çocuktan gülümsemelerini
Koyuyor altına bir dinamit fitili
Saklanarak bürokrasinin arsızlığına
Unutuyor kalın ve şeffaf ama küçük
Ceset torbalarında

Öyle küçük ki
Sadece çocuk bedenlerine oluyor…