otuz yaşım da,
hayatımla yüzleştim.
kalabalık arasında,
tek başıma yaşadığımı farkedip,
başladım bocalamaya,
kendim için,
hiç bir şey yapmadığımı anlamanın,
getirdiği şaşkınlıkla...
çocuklarım,
okulları,
hastalıkları,
rşler,dostlar,
arada,
yitip giden hayatlar,
daha ne yazabilirim ki,
o yıllar için,
iki oğlumdan başka,
sevgiyle anacağım,
fazla bir şey yok aslında...
yıllardır yaşadığım yalnızlığımda,
tek ışığım,
tek sevgim,
dilimden düşürmediğim,
tek türküm...
evlatlarım,
sizleri seviyorum,
siz olmadan yaşayamam,
cansınız,
canıma...
Kızıltoprak 30.09.2006
Nursen AteşKayıt Tarihi : 1.10.2006 15:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)