Otuz Yaşa Güzelleme Şiiri - Erdal Öner

Şimdi ben dalı kırılmış üzgün bir gülün yanında

Baharın ılık bir rüzgârla gelmesini bekliyorum.

Tutturduğum anlamsız ıslık üşütüyor beni.

Tam bu noktada kalbimin granit duvarlarına çarpıp ölen,

Yazdan kalma kırlangıçlarıma ağlıyorum.

Sen düşsel bir edayla çıkıp geliyorsun sonra.

Girerek kavi ama bomboş evimin içine,

Ürkek bir kedi gibi sırnaşarak sokuluyorsun.

Ayaklarına yatırıp uyuttuğun dünya,

En çirkin haliyle uyanıp irkiltiyor içimi.

Bense üzgün nefesimle buğulanan pencereye,

Çocukluğumdan kalma bir şekil çizip,

Sağına soluna koyduğum harflere dalıp gidiyorum.

"A" yazıyorum Allah geliyor aklıma "Ö" yazıyorum ölüm.

Yaslayıp düşümü döşüme düşmemek için

Dövüşerek sırtlanıyorum yıllarımı bir kez daha.

Adımda erliğin çevikliği olsada

Ağır aksak ve sendeleyerek yürüyorum

Güneşin son kez batacağı gurûba.

İçimin çekilmiş canına inat

Yaşım otuz ve hala yaşıyorum.