Ervah-ı âlemden gelir; şu yolum,
Uzanır; ebedler yurduna kadar.
Bu arzda; sınava tabi bir kulum,
Yoktur garantim; yarına kadar!
Şu hayat gebedir; türlü sürprize!
Kâh hüzün, kâh sürur; verir o bize.
Tavrımız yazılır; not hanemize,
Her zerre; zarar, karına kadar!
Buluğa kadar; tamamen hürdüm,
Bazen güldürdüm; bazende kırdım.
En ciddi işleri; his ile yordum,
İnmedi akılım; derine kadar!
Yoğurdu yumrukla; yedim çok zaman,
“Delilik normaldir”; dedim çok zaman,
Dedirdim; ”illallah”; eve çok zaman,
Gelmedi şuurum; ser’ine kadar!
Kanımmı deliydi, aklımmı bilmem?
Atardım kahkaha; çılgınca gülmem.
Sanırdım yaşlanmam, katiyen ölmem,
Zannettim ömürler; sonsuza kadar!
Gidince askere; düşündüm biraz,
Dedim ki; ”akıllan sen hele biraz! ”
Rahmana yönelip; eyledim niyaz,
Yaşadım; ilk ciddi, hüzün ve keder!
Derk ettim şu dünya; eğitim için,
Kulluğu insana; öğretmek için!
Yirmi yıl bilmedim; bu işi niçin?
Bu işte ilk hoca; anne ve peder!
Şimdi yaş otuz ve akıl başta,
Dolanır işinde, evinde ve aşta,
Düşünür bekayı, değil ham düşte,
“bu günüm beklide; son günümdür” der!
18.08.2007.İzmir.
Bünyamin DemircanKayıt Tarihi : 18.8.2007 11:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
insan belirli bir yaşa kadar; yeterli bilgiye sahip olsa bile yinede tam şuurlanamaz.onun için askerlik yapmayanı adamdan saymazlar ve 'delikanlı' derler. bu şuurlanmanın en kemal noktası kırk yaşıdır.ama bir çok insan o yaşı göremeden ölür. bazı müstesna insanlar orta yaşlarda olgunlaşır ve insalarıda irşat etmeye başlar.bu hikayemizde yaşanmış gerçek bir hikayedir. kimsenin yarına kadar garantisi olmadığına göre,mümkün mertebe aklımızı erken yaşlarda başımıza almakta büyük yarar vardır.
Dolanır işinde, evinde, aşta,
Düşünür bekayı, değil ham düşte,
“bu günüm beklide; son günümdür” der!
Güzel bir hece şiiri... olgunlaşmanın askerlikten sonra olduğu söylenir ama... acaba ne kadar doğru...
Tebrikler
Saygılarımla
Mürsel Adıgüzel
TÜM YORUMLAR (2)