Otuz üç Yıl Öncesi Şiiri

Otuz Üç Yıl Öncesi Şiiri

Ne bir şiire ne de bir öküye sığarsın
Bunu böyle bilmeli dünya, bütün âlemler
Ne bir romana ne de bir türküye sığarsın
Mürekkebi tükenir, yazamaz ki kalemler

Ceylan gözlerinde ilk kez sevdayı tanıdım
Gönlümce kakülüne bakamadım utandım
Ömrümün baharında yâre gölge atandım
Sevdalılar gücenir, yazamaz ki kalemler

Teneffüste saçımı sağdan sola tarardım
Sınıfa çaktırmadan bir çift gözü arardım
Görmeyince bahçeye kaçar tütün sarardım
Karasevda dadanır, yazamaz ki kalemler

Attığı her adımda onu takip ederdim
Aldığı her nefesin yarısı benim derdim
Büyülü bakışına hayatımı öderdim
Gül dikeni budanır, yazamaz ki kalemler

Unutamadığım ilk ve son göz ağrım oldu
Yapıştı dilime bal ismi hep çağrım oldu
Aşk nârında kavrulup kül olan bağrım oldu
Canana can ödenir, yazamaz ki kalemler

Ara sıra düşümde bana tebessüm eder
O an için kaybolur bende biter gam keder
Uyanınca anlarım rüya ölümden beter
Şiirle borç ödenir, yazamaz ki kalemler

Yamâni der acaba aşk tek bana mı taktı
Damarlarımda al lav olup ömrümce aktı
Otuz üç yıl dinmeyen közler canımı yaktı
Bir baba çok utanır, yazamaz ki kalemler

Ebubekir ÇAVUŞ ( Yamâni )