Otuz Üç Şiiri - Ali Osman Dönmez

mevsimin benzi sarı öksürüyor martılar
artıyor bulutların esmerliği sonbahar
her şey yüreğimde.. bir düğümlük giz hayat
yollar aksın bırak rüzgârlar essin
yalnızlık sarmışsa boydan boya aynaları bırak

ne zaman vuruldu melâlin kösü
yol nerde başlar nerde biter bilir misin şef
hangi yıldız sır verir seyyaha
hangi karıncayla paylaşır azığını hüzün
meçhul bir deniz midir son durağı gemilerin

aynı netameli mevsim tarıyor efkârımı
kafesleri var gecelerin gölgeler giriyor düşlerime
açılması beklenen kapılar ve uzayan dehliz..
hayatın otuz üçü şarkının kırılma noktası ah
şimdi anlıyorum
babamın yüzü neden daha güleç torunlarına

bir tohumsa yeşerttiğim hangi toprak saklar cesedimi
hangi yanım yürür vedanın esrik gözlerine
derinde mağara ve mercan avcısı kökler
inci hayal elmas masal kalp altın
hava lazım su verin göçüyor seyyah
birazdan çınlayacak hayata hüzün çalan siren

Türk Edebiyatı Dergisi Mayıs 2007