Otuz Üç Pervane Şiiri - Ozan Bindebir

Madımak’ta yandı gitti o gencecik canlarım,
Pir Sultan’ın diyarında; koca Sivas ilinde.
Nasıl hoş görürüm bunu, nasıl doğru anlarım?
Kanlı vahşet dolaşırken dünya âlem dilinde.

Muhibe Akarsu ile Ozan Muhlis Akarsu
Bu yangını söndürecek hangi deniz hangi su?
Metin Altınok’um hele anlatılmaz doğrusu,
Felsefeci, şair idi yine kalem elinde.

Gülender Akça’yı düşün! Bir de Mehmet Atay’ı
Bu insanın suçu nedir, nerde yaptı hatayı?
Edibe Sulari kesti, okurken son kıtayı,
Gözlerimiz dolup kaldı, kanlı Temmuz selinde.

Şair Behçet Sefa Aysan, Âşık Nesimi Çimen
Asım Bezirci direndi, öyle susar mı hemen?
Hasret Gültekin ölür mü, ölümü öldürmeden?
Nâme nâme sızlanıyor bağlamanın telinde.

Belkıs Çakır, Serpil Canik, İnci Türk, Serkan Doğan
Murat Gündüz, Uğur Kaynar, Huriye-Yeşim Özkan.
Bir tek istekleri vardı; özgür yaşanan Vatan;
Atatürk’ün çağdaş, lâik Cumhuriyet yolunda.

Aktördü Muammer Çiçek, yanında Asaf Koçak
Erdal Ayrancı var, bir de Sehergül Ateş’e bak!
Hollandalı Carina’yı yine Hak yarattı Hak!
Dumanı kaldı Sivas’ın o esen sert yelinde.

Gülsüm Karababa ile Ahmet Özyurt bir yanda,
Menekşe’yle Koray Kaya doğup battı bir anda.
Handan Metin, Sait Metin yakınları isyanda,
Nice canlar boğuldular gözyaşının gölünde.

Yerli, yabancı bir oldu; avladı hilebazlar,
Bize din öğretir oldu, sahtekâr hokkabazlar,
İki Temmuz, Doksan Üç’te insan yaktı yobazlar;
Otuz Üç aydını koydu Madımak’ın külünde.

Asuman-Yasemin Sivri yobaza ne ettiler?
Nurcan Şahin, Özlem Şahin yandılar çifter çifter.
Yüreğimiz yasta kaldı, onlar uçup gittiler;
Bu acıyı duyan canlar, Bindebir’in halinde.