Sonraki adımlarımı düşündüm hep
Hiç "yaşamak" aklıma gelmedi
Sıradanlığın tadı güzel
Ama kaybolmak gerek
"Şimdi" nin eşsiz derinliklerinde
Yaşamak kadar, nefesim
Yaşaya yaşaya nefes alır insan
Vedalara aldırmadan hani,
Tereddütsüz,
Ama kırılgan,
Yahut en azından masum...
En çaresiz hallerinde yeniden alacakaranlık
Eh! Onunla aram hep iyi olmuştur zaten
Azıcık aydınlık bile güzel
Nefes aldığımı hissederim
Ya, sanırım ben bilemedim ben varoluşsal seremoniyi
Adını anımsayamadım şimdi,
Böyle şey gibi bir şeydi
Hah;
Aşk,
Bir de yanına yalnızlık ekleyelim
Bu ikisi bütün hesaplarını yok eder insanın
Yalnız kalırsan,
Mola verdiiğin zaman,
Aşka;
Belki sen öyle sanıyorsun...
26 ekim 2020
kemalpaşa/artvin
saat:02.45
Kayıt Tarihi : 18.10.2024 02:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!