Otuz Delikli Uyku Şiiri - Otuz Delikli Uyku

OTUZ DELİKLİ UYKU
Otuz delikli uykular senesindeyim.
Doğduğu köye, doymayacak kadar uzaktayım.
Mutluluk dağıtan bir oyuncak kuyruğunda
Hayattan kopanların uğradığı bir rüyadayım.
Otuz delikli uykular senesinde
Bir uykuda, bir uykusuzluktayım.

Okul bahçesinde çiçekler,
gece yarısı koparılmak için var gibiler.
Sessizlik çöktüğünde,
Anne babalar evlere girdiğinde
Karanlığı karşılayan ezan sesi,
Kulağımı seviyorum duyduğumda.
Bu yolu, bu sessizliği, bu havayı
hep böyle seveceğim.
Sabah güneşine karşı durmuş gölge boyu...

Zamanın değiştiremediği sen
Koku,
On yıl önce de aynıydı.
On yıl sonra da aynı kalkacaksın biliyorum, çürük kayısı kokusu
Ben olacak mıyım?Bilmiyorum?

Saydım tam tamına otuz
Öyle uzun ki, sanırsın bitmek bilmez bir yokuş.
Genişliğini kurcalarsam,
kime yetti ki bana yetsin
Bir vücut değil ki hayat zayıf istensin.

Otuzu sevdim diyemem geçmeden.
Sevmedim hiç diyemem bitmeden.
Öperim koklarım yazarım da
Her sene zarardayım,yalan söyleyemem.