Otuz Delikli Uyku Şiirleri - Şair Otuz D ...

BELKİ
Belki utanır yüzüm yüzüne bakmaya
Belki de tanımaz onca uzun aradan sonra
Belki aldırış etmez o deli gözlerine
Belki çarpar yüreğim sevdiğim diye.

GÜN BATIMI
Gün batımına benziyorsun,
yanakların al al.
Kızıl saçlı çocukların mı oldu.
Boynunda asılı resimleri var.
Ay ışığı neden kafama vurursun?

Sen de ki bir tohumun can suyu
Ben de ki ölüm hastalığı
Sen dalları budanmış ağaç
Ben kökten kesilmiş yaşlı çınar.
Yaz da bir top kar.
Kış da sandalet ayağıma dar.

KOLAY GİTMEK
Kavgamız masum değil artık.
Kötülüğümüz dilimizin sınırlarını aştı.
Mutsuzluğun bulaşıcı olduğu öğrenildiğinde,
bize çoktan bulaşmıştı.
Hem ağlamayı da öğrendi bu gözler.

OTUZ DELİKLİ UYKU
Otuz delikli uykular senesindeyim.
Doğduğu köye, doymayacak kadar uzaktayım.
Mutluluk dağıtan bir oyuncak kuyruğunda
Hayattan kopanların uğradığı bir rüyadayım.
Otuz delikli uykular senesinde

PAROLASIZ AYRILIK

Geri dönüşsüz bu ayrılık
Sevda sesimden çoktan aktı.
Yüreğime yalanın bıçağı saplandığında,
gözyaşım rengini tanıtmıştı.

UZAYAN GECE
Kalabalık bir yurt odasının
Ağır ranzaları ve yatakları.
Pembe çarşaflar ve battaniyeler.
Kalorifer peteği sıcak,
saat ertesi güne geçmiş.

VAZGEÇMEK
Nefes nefese tepeye varıp,geriye baktığında,
memnun olmasan da dönmek istemezsin.
Yolculuk alıştırmıştır seni ona.
Ve alışkanlıklar zor vazgeçilen şeylerdir.
İstediğinde söküp atamazsın.