Otuz Bir Aralık Şiiri - Dinmez Er

Otuz bir aralık, iki bin on bir / anam
Yeni yılın eşiğinde göçüp gitti bu diyardan
Sokaklar ışıl, ışıldı rengârenkti camlar
Bir orada, bir burada karıncalar gibi insanlar
Yüzlerde bir telaş, devinimlerde heyecan
Otuz bir aralık iki bin on bir / yıldönümü
Dönülmez akşamın ufkunda / anam
Gitti dualarla yeni şafağı göremeden

Bu gece yeni gelen yılın ilk gecesi, yılın başı
Tek başınayım, tek kişilik bir kutlamada
Anamın hasretini dolduracağım kadehime
Onsuzluğu özlemime meze yapacağım
Sokak lambalarının camlardan süzülen ışığında
Ne dansöz* seyredeceğim televizyonda
Ne altın sahne ışıkları altında Zeki Müren’i*
Acıyla buruşmuş yüz, kaskatı bir bedenle
Bakıyorum ellerde şampanya kadehlerine
Meydanları dolduran çakır keyif insanlara
Kimi Mehter Yeniçerisi, iki ileri bir geri
Kimileri Napolyon’u kızdıracak cinsten
Sarmaş dolaş, dudaklar mühür, eller gezintide
Napolyon gördüğünde böyle dans edenleri
“Niye yatakta değil de ayakta! ” demişti.

Bu gece yılbaşı anamın ölüm yıldönümü
Geriler de kaldı doksan sekiz, geldi iki bin on iki
Anam beni bırakıp gideli bu kadar yıl geçti mi?
Yenisi eskisi, ölüm acısı dayanılır gibi değil
Toprağa verirken seni yüreğime gömdüm anam!

Dinmez ER / Çeşme / 31 Aralık 2011- 01 Ocak 2012 /

*Geçmiş yıllarda TRT televizyonda yılbaşı gecesi dansöz oynatılırdı.
Zeki Müren konser verirdi.