Hızlıca koştu bacakları ayak uçlarına kadar olan mesafeyi
günü olan biraz daha yaklaştı içine sordu kapıda ki kişiye
sen miydin burada oturan benden önce diye.
Sevgi anlaşmak değildi dedi. Kapanan kapılar yüzüne.
şaşırdı. Durdu,düşündü tekrar başladı dönerek yine.
Bir an için sevdi o kadını nedeni yoktan vardır diye.
Bazen küçük bir an için ömür bile verilir diye
mırıldandı içine. Koştu evine döndü durdu yatağında o gece.
söyledi her keze duysunlar diye.
Güneş otuz bin yıl sonra tekrar doğarsa yine
arardım seni diyerekten. Rüyamda ölü olsam da bile.
Çabaladı durdu boşuna sancağında o gece
bazen küçük bir an için ömür bile verilir diye...
otuz bin yıl sonra hikayenin başlangıç kısmı.
Hasan Kahya
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta