Otuz beş ikiye bölünmez Şiiri - Oktay Avcu

Yaşamı ikiye bölelim ortasından
Bir ucundan sen tut
Bir ucundan ben
Bakalım yürüyebilecek miyiz böyleyken
Önce bir otuz beş yaşı bölelim ikiye
Yarısı sevinç
Yarısı acı
Ve bir yaşam, ikiye bölünürse
Biliyorum otuz beş ikiye bölünmez
Yine de yarısı on yedi buçuk
Çocukluk cahillik ve bir bölünmezlik
On yedi buçuğun yarısı bebek
Yarısı çocuk yarısı bir daha çocuk
Çocuk ne anlar mutsuzluktan, ne anlar acıdan
Ondan diyorum otuz beş ikiye bölünmez
Bir elmayı ısırırsın
Yarısı kalır sana
Ama bir ülkeyi, bir yıldızı, bir insanı ısıramazsın
Bir tavuğu alırsın eline
Basarsın bıçağı boynuna
Evet ikiye bölersin yaşamını
Ya bir sevinci
Nasıl tutarsın
Ve nasıl bölersin ikiye
Bir bebeyi annesinden ayırıp
Mutluluğu özletirsin
Ama ikiye böldüm demek değildir bu