Otuz Beş Şiiri - Emin Alsancak

Ortalama bir hayattı beklentim.
Kelebeğin ömründen az uzun.
Bir şehit ruhu hafifliğinde.
Aklımdan gitmeyenler kadar bir hiç.
Gözyaşı gibi menzili olmayan bir hayat...

Tutsaklığım biter bu zaman diliminde.
Aynaların yalancılığına kanmam artık.
Sonsuzluğu çözmüş olmam gerek.
Oysa ki ömrüm saçmalıklarla geçti.
Sebebi olduğum gözyaşlarını silerek...

Uyandırdığım bir merak var insanlarda.
Hangi tarlada bitiyor bu fiyakalı ruh.
Rüzgarsız yerlerde ne de güzel eserim.
Kibrinden feragat etmez şair.
Ağır işlerden nefret ederim...

Zaman geçmek için yaratılmış.
Saç ağarmak, gül solmak için.
Uzakların tınısıdır beni sana inandıran.
Görmeden peşine düştüğüm.
Enkazımdan bir cennet planlayan...

Bitkin hayatlar geliyor üzerime.
Kendini diriltemeyen benden,
Bir yalancı nefes almaya.
Gemileri yakmaya hazır ben.
Takılıp gidemiyor paslı bir oltaya...

Eskiye olan sevdamdan,
Boşalttım yaşımın içini.
Ne de güzel duruyor üzerimde,
Haz ve pişmanlık.
Bazı sesler kovalıyor beni...

Şeytanımın alıcısı çok.
Çıkardım, ipliği pazarda.
Elbet rahat bırakacak beni,
Bir tarafa dönülmeyen mezarda.
Ruhum otuz beş yaşında...