Otuz altı Şiiri - Yusuf Işık 3

otuz altı

Kasım ayazına aldırmadan
Yaşam verdiğin beni
Yine aynı ayın sonunda
Bir başına bırakıp
Gitme hakkını nerden buldun
Her an
Ağlayacakmış gibi duran
Buğulu gözlerini
Kalıt bırakmalarda nesi
Bir ahdım bir dileğim
Bir düşüm vardı
On yedi yaşımda aldığım
İlk memur maaşımı
Kucağına bırakıp
Gülen gözlerindeki
Gururlu okşayışları
Bana tattırmanın
Zevkini yaşayacaktım
Kavlimizde var mıydı
Sorgusuz gitmelerin
Yaşam bağımın
Senden koptuğu gün mü
Yarin toprağı sardığın gün mü
Daha mutlu oldun
Çok merak etmeme rağmen
Bu güne kadar da çözemedim
Tezcanlılığımı senden aldığım
Nasıl da belli değil mi
Bu kadar acelenin sebebini
Otuzaltı yıldır çözemedim
Yoksa kendinden artırdığın ömrü
Çocuklarına mı bırakmaktı amacın
Biliyor musun
Bazı bazı babam aklıma düşüyor
İşte öyle anlarda da
Haksızlık ettiğimi düşünsem de
Onun vurdumduymazlığını
Kendimde aradığım oluyor
Ama olmuyor be anam
Doğuştan gelen dedikleri
Yaşam boyu hüzünlülük
Yapışmış bir kere çıkmıyor
Belki şimdi senden
Çok uzaklardayım ama
Bilmelisin ki
Sol yanım hep sızılı
Gözlerimse buğulu
Tıpkı senin gibi
Ha ağladım
Ha ağlayacağım...30.11.2016