'Oturup Yıldızlardan...' Şiiri - Gökçe Çora

Senden sonra nerdeyim diye bakmak istiyorum kendime...
O çok sevdiğim şarkı geliyor hemen aklıma;
'Haydi gel benimle ol,oturup yıldızlardan bakalım dünyadaki resmimize! '

Sen yoksun!
Tek başımayım!
Alıp senli tüm varlığımı seyre dalıyorum kendimi!

Nerdeyim ben..
Olmuyor,hala! yapamıyorum...
Ben derken,sadece ben derken,yani bencillik yapmak için can atarken bile,,
Varsın sen!
Hayatın tüm sıradanlığına inat,varsın sen!
Aynı giderken herşey,alıştırmışken kendimi bu tek düzeliğe,,
Varsın sen!

Unutmak ne demek bilmiyor yüreğim..
Öğretmeye çalışan ben,kendim bile inanmıyorken başaracağıma çok zor değil mi payıma düşen bu farz!

Korkuyorum!
Çok!
Ya hiç yapamazsam...
Ya hiç,-hiç-olmazsan sen...
Korkuyorum!
Çok!
Hani olur ya kelimelerin yetmediği kadar çok...

Sol yanımın en zor savaşını yazarken kağıtlara,
En sevdiğin çiçeklerin kokusu sarıyor benliğimi!
Hep böyle güzel mi kokuyordu nergisler...
Ya da aslında çok özlendin sen diye mi bu büyü!
Derin bir nefes gibi içime çekerken senin sevdiğini,

'oturup yıldızlardan'
Seyre dalıyorum kendimi!

Nerdeyim ben...

Attığım her yeni adımda,
Mutlu olmanın mutluluğunu yaşamak için heveslendiğim her yeni anda varken sen,
Nerdeyim ben...

Korkuyorum!
Çok!

Öncen vardı sanki sadece...
Bir de senin olduğun zamanlar...
Senden sonrası yok hala!

'Oturup yıldızlardan'
Seyre dalıyorum kendimi!

Onca cümle,onca kelime...
Gördüğüm ben hoşuma gidiyor bu sefer!
Hala başaramamış olmanın yıkamadağı,
Seni unutmaya kararlı bir benken karşımdaki....