Oturup kendimi bekledim. Şiiri - Seran M ...

Şehrin bir ucundan öbür ucuna sıkışık tabureleri ağırlıyorum.
Yol beni bekler.
Akışkan bir ziftin sımsıcak kuytusu ve bir çöl parçasında gövdeme dikenler ısmarlıyorum.

Kediler gitmiş sokak bomboş
ne olduysa dün gece oldu.
Kırmızıyı kandan ve gülden anımsamaya devam eden bir kaç insanın yeşil denince kurbağayı anımsaması mavi denince denizi hatırlayamaması çöle sürüyordu yalnızlık ordularını..

Sigarayı pamuk kısmından yakıp ısrarla dumanı beklerken akciğerlerin bıkkın bekleyişi uzun süre kısaltmıştı nefesimi.

Kuş ve gövde, rüzgar ve ateş kim tanır yüzü görülmemiş henüz sesi duyulmamış Anka kuşunu.

Hesapsız bir bekleyiş olmazdı
bir gece olasılığı ya da parmak uçlarına değen aynı kimliğin aynı tenin, pamuğun ve kumaşın diş gıcırdatması.

Ellerim tahtadan…