Oturup Kalmak ile Kalıp Oturmak Arasında ...

Hani gitmek istersin ya bazen
Sığamazsın hiçbir yere
Hiçbir köşeye
Hani yersin ya kendini içten içe
Seni kimse anlamasın istersin
Onca anlatmak istediğin şey varken

Hani herşeyden kaçmak istersin ya
Daha kendinden kaçamazken
Hani olur ya umudunu yıkmazsın
Bilirsin umutsuz yaşayamazsın
Tonla yükü sırtlanmışken bir küçük söze kırılır dayanamazsın

İnan beni anlamıyor bu şehir bu insanlar
Her yanıma saplanmış ağır ağır öldürüyor beni bu küçük camlar
Dolarım taşarım da gözümden bilmem kaç gözyaşı damlar

Anlamazlar sormazlar halin ne diye
Sanki herşey çok uzak imkansız gelir
Bazen dar gelir can bedene
Verilmiş bir hayat alın doya doya yaşayın diye

İyi olmaya çalışıyoruz sormayın bizi
Anlamayın bizi
Zaten kim ister ki sizi

Yok yok böyle olmayacak
Kalkıp iki üç tur daha atayım da geleyim ben
Kendi kendime kafamın içindeki bir serseriyim ben
Ne almışım ki ne vereyim ben
Dokunaklı yüreklerin nöbetçi eczanesiyim ben

Yorma dost beni bir ben var bir de sen benden içeri
Giden akıl hiç gelir mi geri
Her gün karalıyorum takılıp kaldığım yeri
Kırma dost kırma beni bir gidersem bir daha dönmem geri
Giden can hiç gelir mi geri