Gün kesip attı güneşi
Yüzüme dokunan sıcak, masum yerinden
Her yer siyaha döndü
Papatyalar boynunu büktü
Güller tomurcuklarını döktü
Oturup güneşin ölümüne ağladım
Yolunu kaybetmiş bir çocuktum
Koştum eteklerine tutundum
Gülümsemiştin
Sonra bıraktın sana sığınan ellerimi
karanlıktan korkardım
Kalbimden ittin düştüm,kanadım
Oturup güneşin ölümüne ağladım
Geçen gün kuşum öldü
Bugün annem
Erkektim ağlasam kızardın
Sen de gittin
karanlıktan korkardım
Ben de oturup güneşin ölümüne ağladım
Seran Alex Madra
Kayıt Tarihi : 31.7.2025 00:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Çocukken güneş gittiğinde “O nerde’’diye ağlayan bir çocuğun anısı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!