Oturmuşum, deniz kıyısındayım, yenikapı sahilindeyim. Kıyısındayım hemen o engin manzaranın, belkide hayatın kıyısındayım. Manzarayı ne sen sor ne ben söyleyeyim. Tek başımayım her zamanki gibi, yalnız,sakin ama bir okadar da doluyum.
Havada denizin martıların sesi,ama herşeye rağmen hava kapalı bugün aynı benim içim gibi.
Sevgililer geçiyor arkamdan, eleleler,göz göze. Sonra kulak misafiri oluyorum biraz. Kız ağlıyor oturuyor yere, çocuk dayanamıyor ve oda oturuyor. Anlatıyor kıza ‘sevdim seni bir kere..’. Sessiz ve gizlice içime işliyor bu laf,ısıtıyor kalbimi. Anlamadan ne olduğunu sarıyor hayallerimi. Bende başlıyorum ağlamaya kız gibi. Ama o sevdiği için sevildiği için ağlıyor üzülüyor bense sevecek, uğruna ağlayacak biri olmadığı için ağlıyorum. Kıskanıyorum onları.
Gök gürlüyor birden yağmur getiriyorum diyor ama ne martılar ne o masmavi denizin üstündeki kocaman demir yığınları, aldırış etmiyor kimse. Bense zaten ıslandım göz yaşlarımla yeterince.
Az öteden bir amcayla teyze geliyorlar elele ikisininde gözleri ufukta. Amca parmağıyla gemileri gösteriyor başlıyor anlatmaya o eski günleri. Belki bir gemide tanıştılar belkide gemiler onların özlemi.
Önümdeki kayalıklarda iki adam ellerinde birer sopa. Yüzlerinde yılların bıraktığı çizgiler. Hiç konuşmuyorlar birbirleriyle ama belliki arkadaşlar. Şaşırıyorum çünkü onlar hemen sol taraflarındaki o müthiş manzarayla ilgilenmiyorlar bile. İzlemeye devam ediyorum onları. Kayalıkların arasında hazinelerini aramaya başlıyorlar. Belliki ne hayat gülmüş onlara nede sevdikleri. Ortasındalar en muhteşem manzaranın ama farketmiyorlar umursamıyorlar belkide.
Onları görünce canım sıkılıyor benimde. Aklıma geliyor mısralar ‘kağıttan kayıklarla denizler geçilmiyor kilitler açılmıyor bu can onu çok özlüyor! ’. Gözlerimde gözyaşımla, yalnızlığın ortasında hissediyorum kendimi. Dalgalar sanki kayalara değilde benim içime vuruyormuş gibi hissediyorum. Keşke, keşke diyorum yanımda paylaşacağım birisi olsa herşeyimi. Dedim ya zaten bugün hava kapalı aynı içim gibi!
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta