Oturdum bir adamın yanına
Boş bir bankın zenginliğinden yoksun,
Üstü başı yırtık, kokusu pis,
Yüzü üstünden de yama
İçimden dedim:
‘‘Ne yaşamıştır bu haliyle.’’
Oysa adam,
Bakmadı yüzüme
Ne de giydiklerime.
Baktım adama, utandım.
Bende göremediğimi
Onda anladım.
Ben yokluğumla,
O yoksulluğuyla
Oturmuştuk yan yana
Kayıt Tarihi : 12.9.2020 05:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)