Otur Sen Ağla Şiiri - Ramazan Ateş

Sanırdın dünyada en büyük sensin,
Düştün ya adamım otur sen ağla.
Enginlere sığmaz yüksek bakardın,
Şimdi batakdasın otur sen ağla.

Parayla herşey yapılır sanırdın,
Günler geçerken, sen, aleme daldın,
Ceplerinde para caka satardın,
Şimdi paran da yok, otur sen ağla.

Kendini ölümsüz biri sanırdın,
Hastalık ne, doktor falan görmezdin,
Fakire üçkuruş para vermezdin,
Tatdın ya acıyı, otur sen ağla.

Anan-baban gitti sen yalnız kaldın.
Servetin bitince pişman da oldun.
Pişmanlık fayda mı, haniya dostun?
Geçmişi hatırla otur sen ağla.

Bu dünya kimseye kalmıyor yaren,
Gelmiyor geçen gün, para da versen.
En büyük servettir sen kendin bilsen,
Hiç kendin bilmedin, otur sen ağla.
Sen kendin bilmedin, otur sen ağla.

Enschede/26.01.1998