Sagi solu hakir görüp horlanma
Haddini bil, kendine gel
Sen kimsin nesin bir düsün
Her önüne gelene kulp takma
Cevrene dönüpte mal gibi bakma
Küstahlasip herkesi kiripta atma
O örümcekli beynin dar olmazsin
Bu dünyada sanmaki bir tek sen varsin
Kendine gel, görende insan sansin
Önce insanligi ögren
Bu kafayi degistir kaldir
Herseyin basinda hos görü vardir
Böyle devam edipte dahada kücülme
Marifetmis gibi birde övünme
Huyuna güvenip öyle sevinme
Birgün ortada kalirsin
Uyuz gibi her an lafa karisma
Herkesi korkudan susuyor sanma.....
1999
Nurgül YenigünKayıt Tarihi : 11.6.2009 17:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nurgül Yenigün](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/06/11/otur-oturdugun-yere.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!