Otur İstanbul Şiiri - Arda Özdemir

Otur İstanbul;
Bir zamanlar yunusların cirit attığı
Boğaz mavisi eteklerini topla
Yanakları kızaran Kız Kulesi gibi,
Ve otur Galata Kulesinin karşısında
Geçmiş bir zamana
O eski Galata Köprüsünün yanına
Şapkanı önüne koy
Ve düşün İstanbul
Güzelliğine şapka çıkaran
Nazikçe eğilip elini öpen
Beyoğlu beyefendileri
Niçin bıraktı yerini
Paçaları arabesk çamurlu
Zenginliği parada arayan
Güç budalalarına,
Düşün İstanbul;
Niçin saklandı dünya güzeli
Zarif hanımların
Kara çarşaflara

Otur İstanbul;
Işıklı gemilerin taçlanlandırdığı
Gök mavisi saçlarını topla
Yalnızlıktan sıkılan Kız Kulesi gibi,
Ve otur meçhul bir zamanda
Kavuşamamış iki sevgilinin arasına,
Şapkanı önüne koy
Ve düşün istanbul
Göğsünden geçen denize
Nasıl kaptırdın kalbini,
Ruhun ıslanıp yumuşadığından beri
Niçin hep affediyorsun
Göğsünü hançerleyenleri

Otur İstanbul;
Rakı kadehlerini yaren eyle kendine
7 tepende nöbet tutan
7 şairin isimlerini sayıkla
Onların şerefine kaldır Galata Kulesini
Tüm ihtişamın ve güzelliğinle
Tarihin ve yarınınla
Varlığın ve yokluğunla
Kollarını dola boynuna aşıklarının
Ve otur tüm çıplaklığınla yanıma
Dinle şarkılarımı...

ArDa Özdemir 13.06.06