Ötüken Çocuğu Şiiri - Elif Bakdım

Saçları bir aslan yelesi gibi
Sarısı parlıyor gün ışığı altında.
Yeşil gözlerine hasret duyulmuş hep,
Göç edilmek istenen diyarlarmışçasına.
Teni ayın on beşi.
Yüzü o kadar sevimli ki
Al yanaklı bu miniğin.
Vaktiyle güçlü bir hükümdarın adaşı.
Adı gibi o da yeni atılmış bir tay hayata.
Ve zamanla beraber güçlenecek toynakları,
Koşacak dörtnala tarihin bozkırlarında.
Bunu asil duruşundan öngörebiliyorum.
Çünkü tam bir Ötüken çocuğu.
Hangi boydan olduğunu soruyorum.
Bayat diyor Bozoklardan Günhan oğlu.
Gururla söylüyor bunu o tatlı sesi.
Bu küçücük yaşta epeyce bilinçli.
Ey bala,kılıcın aklın olsun.
Yıkansın en görkemli yıldırımlarla.
Öyle bir kullan onu öyle ustaca
Ki adın ölümsüz olsun,
Meydan okusun çağlara.
Ve bahtın açık olsun.
İzin olur atalarının arkasında.
Silinmesin umudun gözlerinden.
Kim olduğunu unutma asla.
Unutma ve hatırlat tüm cihana.
Örnek olsun yiğitliğin,mertliğin.
Yağmurların yağsın oluk oluk
Nice kurak topraklar yeşersin.
El üstünden hiç düşmeyesin.
Sen Çağatay,görklü sarı çocuk!
Adını biz koyduk,yaşını Allah versin.