Öttüğü Zaman Şiiri - Mecit Aktürk

Sîreti yansıtır aynada suret
Faş olur, has huylar yittiği zaman
Onurlu ins için ölüm bi nimet
Muhannete minnet ettiği zaman

Artınca âlemde nankör ve hain
Meydanı arsıza bırakır lâin
Mü'min huzurludur, gönlü mutmain
Kendi kendisine yettiği zaman

Kâmilin kelamı sohbeti süsler
Kindarın kem sözü nefreti besler...
"Ben" ile başlayan detone sesler
Pik yapar, tevazû gittiği zaman

Yokuşa haddini bildiren dizler
Gün gelir bükülür, düzde tökezler...
Dağın zirvesine tırmanan gözler
Sönerler, pilleri bittiği zaman

Emanet bedende can denen kuşlar
Kilitsiz kafeste iğreti kışla'r!
Zorlu bir sefere yolculuk başlar
Ecel bir çukura ittiği zaman

Akleden; yükleyip suçu asıra
Bahane aramaz cürme, kusura...
Tövbeler zay olur, İsrafil sura
Üfleyip, borusu öttüğü zaman