Otopsi Şiiri - Orkun Işık

Düş kırıklığındaki mantığın duygulara yaptığı otopsidir.

___seni düşünüyordum ve duygularım kaçarken ayaz gecelerde bir sese irkildim...

Siren sesleriyle yol almaktaydı ambulans hastaneye
Gözlerimin eşliğinde ağlayanımı yatırdılar sedyeye
Daralmış, bunalmış yaralı takatsızca ölmek üzere
Tanı koymak için hekimler hücum ettiler acile

Yakını var mı diye sormaktaydılar, çünki ölecekti
Halbu ki evinden ayrılırken söz vermişti dönecekti
Gitmek ve dönmek, sonuçta görememekte vardı
Ah sızlayanım bilmiyordu ki bu alemden göçecekti...

Umutsuz vakıa diye mırıldanıyordu doktorlar
Kalmamıştı ağlayanımın biriktirdiği mavi umutlar
Bir bir yazılan kırmızı reçeteler yırtılmaktayken
Issızlığın üşümüşlüğüne hazırlanıyordu kuytular...

Derken, dışarıdan geliyordu çekiç sesleri
Bir bir çakılıyordu tabutun paslanmış çivileri
Ah garip ağlayanım bitimsiz maralım
Kahır duvarlarında kaldı doyumsuz hayalleri

Ölmüştü ağlayanım, yüzünü bile göremedim
Tutupta ellerinden yüzümü yüzüne süremedim
Tutuşturdular iliklerime otopsi denen zaptı
Diyemedim ki, senin hakkını veremedim...

___meğerse maktûl, ellerinden tutamadığım kaçkın duygularımmış

_________________hükümsüz duygularım hakkını helal eyle...