Otopsi Şiiri - Yorumlar

Derin anlam..Yıllanmış tecrübe..Tüyler ürpeten man'a..Ustalık bu olsa gerek.Eğiliyorum bilgeliğinize...

Düşüncelerimde özgürüm ben
Siz yasaklasanız ben gene düşünürüm
Hepsi de doğru değil
Doğrular bile zamanla eskimektedir
Bu nedenle
Sırası geldikçe ben onları öldürürüm
O zaman nerde kaldı benim özgürlüğüm
O da sizin ki kadarmış demek ki

Tebrikler Sayın Nilgün Aras

Babanın dudak ısırması... Öğretmenin ayıplaması.. Annenin her zaman sokağa salmaması...
Bu dörtlükle tam otuzyedi yıl geriye giderek dokuz yaşıma döndüm. Neden dokuz? Ne bileyim şiirin ibresi oraya kadar taşıdı beni. Orada bıraktı. Kalakaldım.

'Ağır Şaka' anamın başımda tülbent ağrımasın diye. Sürü kendinde gizlenen aklı kullandığında çoban olmasa da kurtlar aç kalacak. Çürürken ayrışmak bir yeni yaşamın kavşağı.. Ölülerden üflenen başlangıçlar gibi. Kafadengi elleri tuttum atladım dünyadan. Düşmeyince ürpermedim.

'FİKRE OTOPSİ YAPMAK' İnsanlığın belası. Romanların derin makalelerin adı gibi.

Otopsilendim. Azot donduruculuğundan kurtularak.

yaşama inanca ve özgürlüğe dair nilgünceler...Nilgünceler için gösterişsiz ama fiyakalı demiş sevgili Aydoğdu..

yumuşak ama balyozda diyebilirdi, mütevazi ama onurlu da..herkesle birlikte ama yalnız da..okşayan bir öğretmen kulağınızı ama çekmekten beter eden aynı zamanda..böyle de söyleyebilirdi..

katı gerçekleri biz ürperip kaçmayalım diye sevimli yapmaya çalışan diyorum ben de nilgünceler için..Tıpkı az önce söylediklerimi söyleyebileceğim gibi veya dilime gizlenmiş kalmış bir çok daha nükteyi mırıldanabileceğim gibi..karbeyazı bir kalbin şiirleri onlar...

Duydum ki kar beyaz çatlayan yumurtası

müthiş bir birliktelik olmuş şiir ile , özümsenmiş ve dize dize vurmuş sahile .....!!!

hele finalinde ki kucaklaşma okyanuslar ötesi...

...ilk kez şahit oluyorum böylesi içten yaklaşıma mısralara , gösterişsiz ama fiyakalı !

Hayatın kıyısında durmak...Tedirgin gözlerle seyre dalmak ve en ucuz yerinden hayata katılmak...Hayatın aşınmaz bir dağ gibi şehrin orta yerine kuruluşu insanları uzaklara fırlattı. Kaçışan insanlar dönüp hayatı korkulu gözlerle uzaktan seyrediyorlar.
Bir canavarla kurulacak yakınlığı ölçmeye çalışırken yaşanan belirsizlik yaşanıyor.Belirsiz olan, korku barındırıyor.
Tedirginlikler, korkular, uzaklaşmalar, kaçışlar sonra hayatı oluşturuyor oluyorlar.Önce telaşlanıyoruz herşeyi sonra eritmeye çalışıyoruz.Erisin istiyoruz, aksın ve arınsın.Akan her şeyi suya nisbet ediyoruz. Arı olmayı renksiz ve kokusuz su ile ölçüp insanla kıyaslamak istiyoruz.
Saf niyetle ve coşkuyla çağıldayarak akmak. Bedeli büyüktür saf, kirlenmeden akmanın. Pençeleri çelikten hayata karşı, pamuk bir çoçuk elinin rekabeti ne kadar olabilir? Acıyı göze alabilmekle başlar hayatın içinde hayata karşı, bu onurlu akış. Hazır olmalı ''duru'' akmaya kalkan yorcu. Tek ve yakın arkadaşı yalnızlık olacaktır. Evi ona yabancılaştırabilecektir. Beceriksizlik olduğu söylenecektir.
Gizliden gizliye meczup muamelesi görecektir. Bütün bunlara aldırmadan devasa gövdesiyle akan kirli alev ırmağının içinde serin bir sızıntı olarak akabilecek mi? Dahası ve daha önemlisi bu akışta eziyet duymadan mı yer almaktadır?
Haklılığım, tüm hücrelere tekmili birden iliğine kadar onay vermekte midir? cevaplar evet ise, yolun açık olsun ey yolcu...

Harika dizeleriniz için sizi kutlarım. Tebrikler.

Duydum ki hep havada sevişiyor eşiyle
Duydum ki kar beyaz çatlayan yumurtası
Gökyüzüne bakıyor hiç durmadan
İnsanı anlamak mümkün
Çok şükür, çok şükür.. bu yavrunun da
Açıldı kanatları yere vurmadan

Güzel olmuş Kutlarım.
Sevgi ve Saygılarımla.

Gökyüzüne bakıyor hiç durmadan
İnsanı anlamak mümkün
Çok şükür, çok şükür.. bu yavrunun da
Açıldı kanatları yere vurmadan

serpilir gün ışıklarıyla

güzel şiir Nilgün Hanım kutlarım...