Otoportre Şiiri - Gökhan Barış Pekşen

Nereye gittiğin umrumda değil, benden kaçamayacaksın..
Biliyorum ki bir yolu var ,akıntının geriye dönmesi için,

Kalabalık bir odada vicdan azabı..

Üç dua
Üç beddua
D ö r t n a l a ş i m d i t a n r ı

Sesimi kesip de sağır bir harfi dökerken cümleye
Şairin tadı damağına yapışıyor
Şairin tadı hayatımın en güzel yılı..

Orada mısın.?

Benim sınırlarım dışındaki gerçeği hissederek
Toprağa geri döndürmeye,
Gerçeği bulmak için öldüğümü hayal ederek..

- Kendi kapımı çalıyorum şimdi, içerde olduğumu bilmeyerek!

Mart ayının soğuk bir geçmişlik salonuydu

Ve örneğin;
Az daha soymak istiyorum atılan zarın anlayışına esirliği..

B a n a t e m a s e d e n b u y d u
Elimden kaçırdığım balonun ürpertisi..

Üstünü örtercesine tüm eşyaların
Kıpkırmızı bir sevda,
Şimdilik sadece anlamak olsun bu..

Senden uzaklaştığımda,
Çok uzaklaştığımda
Korku
Pişmanlıktan ölen bir kahkahanın son nefesiymiş,
Uçup gidiyorum;
Kendi ellerimi tutarak
Hemen arkamda bir gölgeyle
O parçalar birbirine ait hissediyorum..
Çünkü izledim parçalanmalarını
Çok tanıdık ve bunaltıcı bir azaptı bu..

Şimdi büründüğüm bu biçim
Hatırlıyorum burası öldüğüm yerdi..

Boşalan bir bakış
Geriye kalan tek şey..

Boşaltılmış bir bakış
Geriye kalan parçalayacağım tek siyah..

- Gökhan Pekşen
- Otoportre
- Mart/2017