Otomobiller Şiiri - Mert Tedirgin

seslerini duyuyorum otomobillerin
bakmaya üşendiğim yollardan geçen
ve gökyüzünü seyrediyorum gayesiz
bir yıldız kaymasını bekleyerek
oysa tam kararmadı bile hava
belli ki masumiyetini ispata çalışıyor
çare yok mahkum edilecek
cümle gezegenlerin şahitliğiyle
bense üzülmüyorum
otomobiller diyorum
asfaltı yalıyorlar
benzeşik sürücüleriyle
bu böyle sürüp gidecek
yıllar yılı böyle oluyor
gökyüzünden umutsuz bir dua
gidiyor kendi göğüne yükselerek
güneş ve yıldızlar sessiz
bekleyişteler iştahla içen
ümitlerimi kör olası geçmişimin
hesabını sormayacağım
kalsın! ah eksik olsun.
değil mi ki geçtiler
gençliğimin üzerinden
sonra da utanmadan gelecek vaad ettiler
zaman, utanmaz zaman
madem durdurulamazsın,
kendinden geçesin!
ama benim mezarlıklarım var
mermerleri bile yok
iki ucunda taş var
kardeşçe uyuyorlar
bir sessizlik türküsü tin tin ötüyor
burada da şerefsizler var
ne ki ölü değiller
defolup gitsenize siz!
öfkem var benim öfkem
ne vardı bir kuş olsam
bulutlarda süzülsem
bir kendimle konuşsam
yok illa bürüneceğim
bir insan suretine
hoş geldin diyeceğim
tüm misafirlerime
otomobil sesleri hala duyuluyor
sözleşmiş yıldızların hiçbirisi kaymıyor
canları sağ olsun
dostum, yoksa beni dinlemiyor musun?
ne diye dinleyeceksin
söylenmemiş sözüm mü var
keşke bir enstrüman olsaydım
kederle çalınsaydım
belki bir his uçardı tellerimden
kalbin yumuşardı
mest olurdum o zaman
aklın kölesi olmazdım
kendimi anlatmazdım
aslımı bilemezdim
derdiyle ezilmezdim
gözlerini seveyim
bak bana olmaz mı?
hem kadın ol ki şehvet gözlerimi bürüsün
mistik bir koku gibi üstüme sürünesin
öylece koklayayım ama hiç bıktırmasın
nihayet zamanın dizlerinin bağı çözülsün
zincir olmuş sözcükler birbirine geçiyor
bir fırça darbesi kadar olamıyor zavallılar
madem öyle mezarlıklarımla başbaşa bırak beni
sana otomobil sesleri bıraktım
kaymayan yıldızlar eşliğinde