Otogarlar Şiiri - Turgut Bozkurt 2

Otogarlar tıklım tıklım bu aralar,
Herkeste bir telaş bir hengâme
Otogarlar biraz kasvetli mi ne
Kimine hüzün düştü bu yolculuktan,
Kimine hasret giderme
Bana mı bana yalnızlık düştü her seferinde
Kalkan son otobüste sen de olmalıydın yanımda,
Yalnızlığımı koluma takıp gitmemeliydim bu şehirden,
Böylece sessizce
Şimdi göğsümde derin bir yara
İçimde hüzzam makamında şarkılar
Sessiz çığlıklarla haykırıyorum
Duyuyor musun beni,
Hissedebiliyor musun?
İçimdeki derin öfkeyi
Senli düşlerim vardı oysa
Çıkmaz sokaklara dalmayacaktım bir daha
Korkmayacaktım mesela yalnızlıktan
Şimdi yalnızım belki de yanılmışım
Kahverengi gözlerine aldanmışım
Nasılda yanmışım, yanılmışım kahretsin
Günlerim zindan, aylarım kahır, yıllarım vuslat oldu
Ve ben hala seni beklemekteyim bak
Bir otogar köşesinde, gelmeyeceğini bile bile
Otogarlar hüznü mü barındırır koynunda?
Yoksa mutluluğu mu?
Bir türlü çözemedim