Otogar Şiiri - Maruf Özülkü

Otogarlarını yıkın bu şehrin
Yıkın ki dökülsün öldüren zehrin
Çekip gitmek gibi ölmek-öldürmek
Silinsin temelden tesiri sihrin

Tabela ok çeker perona kadar
Bir bilet yolcuya bir koltuk satar
Ne muavin ağlar, ne şoför anlar
Ayrılık duygusu yüreğe batar

Yıkın şehrin bu kör duvarlarını
Yıkın ki dindirsin ahuzarını
Ne çağıran bilir ne de taşıyan
Yangın içeride yakar yarını

Telaş vızır vızır yolcu muntazır
Yirmi dört saat hep ayakta hazır
Adamlar bağıra bağıra sağır
Nasipsizin bahtı gurbete nazır

Burada dönmüyor zaman taksimi
Kalkışa varışa uzar mevsimi
Gelenler gidenler sessiz sinema
Seslensem de kimse duymaz sesimi

Her yanı küf kokan sır intiharın
İzi var taşında otogarların
Dolaşın kedersiz kaldırımlarda
Ağzına düşmeyin şu canavarın

Arife sor nedir asıl mutluluk
Asgari telaşa bakan her soluk
Pencereden bakar son kez bir çift göz
Otogarı yıkar yaş oluk oluk