Otobüste Deprem Şiiri - Selim Akgün

Bu nasıl durak kaptan?

Hayatı durdurdun duruşunla durakta
Ah be kaptan o nasıl bir yolcudur öyle?
Geliyor kanatlanmış da üzerime,süzüle süzüle
Kaptan,nolursun biraz yavaş git
Sen rüzgar ol,ben yaprak
Beni bu gözlerin bir ömür baktığı yere it

Ey dilber!

Ey cennetten fırlamış da gelmiş
Allah seni yaratırken belli ki özenmiş de bezenmiş
Gözüne yansıyan değil,asıl güneş gözlerinmiş

Ey ben!

Benliğini kaybettin o silüette kendini görünce...
Ölüp ölüp dirildin duru surette,
Düşün ki,tuttu ellerini
Düşün ki sardın ince belini
Kim diriltecek seni mutluluktan ölünce?

Ah be kaptan!

Yavaş sür şunu
Vereceğim vallahi şimdi gelip odunu
Kayboluşum güneş gözlerde,
Görmüyor musun vahim durumu?

Ey dilber!

Gözlerime bak son kez
Duruluğuyla suretinin,içimdeki şeytanı bir kez daha ez
Hadi inmeliyim bu durakta,
Gözlerime bak,
Bak ki,nasıl titrettiğini gör de sez
Hadi,nolursun son bakışınla damarlarımda bir ömür gez...

Ah be kaptan!

Düğmeye bastık diye indirdin hemen
Oysa razıydım dönmeye otobüsten inmeden
Kaldık yine yalnız bir ben,bir de ben
Yarın ola hayrola,geçmeyesin duraktan ben otobüse binmeden