Kimsesiz bir sokakta durdum ve dinledim sesini sessizliğin.
Kimbilir hangi parktı.
Üşüyordum gül gibi, tüylerim diken diken.
Yağmurlar yağyordu gözlerimden içeri.
Aylardan nisandı, ben küçüktüm, küşüktü dünya.
Yürüdüm sabaha değin donmamak için.
İyi bilir beni o çay bahçesi, oturduğum bank.
Sen: Çamlı dağlardan ağaran şafak...
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Devamını Oku
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta