Otobüs işletmecisi Hacı Hasan Deveci Anı ...

Yıllar nasıl rüzgar gibi yel gibi geçti sanma ki aniden birden
Tatmadan yemeden nasıl bahsedersin şekerden biberden
Uzakta olsa da arka tekerin emri direksiyondan ön tekerden
Geçer yıllar kovalarsın yakalayamazsın ağlarsın hep üzüntünden...

Şimdi kimsem kalmadı arama sorma geleni gideni
Yaşarır ağlar gözlerim sorma çıkmayan sesimi
Akibettir belli olmaz kim kalıcı bu Dünyada kim gidici
İşte ben heybetli insan otobüscü Hacı Hasan DEVECİ..

Geçti zaman hani iyi gün dostu yemeğimi yiyenler
Etrafımda fır döndü gibi dönüp tek nefesin yeter diyenler
Sizde geçeceksiniz aynı benim geçtiğim yoldan
Belki arabasız belkide kimsesizlerin aşiyan yoldan...

Otobüs piyasasında ben yokum yine devam eder turlar
Benim yokluğumdan istifade ederler beni unuturlar
Gelmeleri bana can vermese de benim için umuttular
Üç beş tuz ekmek sahibi beni arar ziyaret eder dururlar...

İster gecekonduda yaşa istersen saray olsun ya da yalı
Farketmez hastalık gelirse senin olsada Dünya malı
Gerçeği konuşurum deryada kalsam batsada altımdaki salı
İşte Ben Antepten Hacı Hasan DEVECİ esasım Konyalı...

Duysun artık Dünya duysun beni Konya Kulu
Memleketten uzakta geçirdim bunca ömrü bunca yılı
Dünyaya kimse direk kalmaz Allahın hiç bir kulu
Ben de gideceğim hoşça kal Antep hoşça kal Konya Kulu...