Otobüs Halleri Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Akbilimi basıp, otobüsün üçüncü sırasındaki koltuğa oturdum. O sırada şoför telefonla konuşuyordu. Yolcuların hepsi bindikten sonra, otobüs duraktan hareket edip istikametine doğru yol aldı.
Beş dakika kadar sonra, telefon konuşması devam eden şoförün sesi sinirli sinirli yükselmeye başladı. Konuşma tartışmaya dönüşmüştü anladığımız kadarıyla. Şoför sinirlendikçe, otobüs de sinirleniyordu. İç sesim, ''Otobüs, şoförün tarafını tutuyor. Tabii bunca yıllık hukukları var ne de olsa'' deyince gülümsedim. O esnada şoför, ''Beni delirtme!'' diye bağırınca, otobüs de delirmeye başladı. Biri oturduğu yerden, diğeri altı tekerleğiyle deli gibi gidiyorlardı. Arkadaki amcalardan biri ''Şoför bey! can taşıyorsunuz farkında mısınız?''
''Şoförün daha kendi canından haberi yok, bizimkinden nasıl olsun'' dedim.
Yolcular iyice huysuzlanmaya başlamış, homurdanıyorlardı. Şoför, telefondaki kişiye odaklandığı için kimseyi duymuyordu, ya da aldırış etmiyordu. Yanımdaki teyze, ''Bu şoför tam dayaklık'' dedi. Şoför, telefondakine son hamlesini yapar gibi ''Senin yanına bırakmam!'' Belli ki otobüs de telefondaki kişinin yanına bırakmayacaktı, çıldırdı.
Orta kapının orada duran genç, ''Şoför bey akıllı ol! Bunca insanı taşıyorsun, bak yanına gelmeyim!'' İç sesim, ''Otobüs sen niye itiraz etmiyorsun, sizi şoför değil ben taşıyorum diye.'' İç sesimin muzipliği yine üstündeydi.
Şoför gence, ''Hadi gel! ne yapacakmışsın göreyim.'' Telefondaki tartıştığı kişiden hızını alamamıştı belli.
Yanımdaki teyze, ''Bu şoför tam dayaklık.''
Teyzeye dönüp ''Siz de şoförü illa dövdüreceksiniz, yapmayın lütfen.'' Teyze bana yüzünü ekşiterek baktıktan sonra yönünü başka tarafa çevirdi. Şoföre doğru hamle yapan genci üç beş kişi tutup bırakmadı.
Şoför, ''Hasta etmeyin adamı!'' Bu arada hasta etmemiz gereken kişi kendisi oluyordu. Yanımdaki teyze:
-Oğlum sen zaten hastasın galiba, git bir doktora görün. Evinde birkaç gün kafanı dinlendir. Şoför:
-Siz benim neler çektiğimi biliyor musunuz? Teyze:
-Anlatmadın ki evladım nereden bilelim.
Teyzeye yönelen bakışlarım ''Teyze sen kabak çiçeği filan mısın? Gözünü seveyim açılma n'olur. Bir de ciddiye alıp ''Anlatmadın ki'' diyorsun.
''Hey Allah'ım'' deyip güldüm. Teyze yüzüme tuhaf tuhaf baktı. Her şey normaldi sanki, ben tuhaftım. ''Cık cık'' çekip dışarıya yönelttim bakışlarımı.
Arkadan bir bey:
-Sen bizim neler çektiğimizi biliyor musun? Şoför:
-Bunca insanın neler çektiğini ben nereden bileyim, bir sürü kişisiniz.
Sanki herhangi birimizin neler çektiğini biliyordu da... Yanımdaki teyze ''Ah evladım, ben neler çektim.'' Teyze kabak çiçeği çıkmıştı. Susması için ''Teyze özel konulara girmesek'' dedim. Yine yüzünü ekşitmişti bana.
''Şoför bey sizi şikayet edeceğim, hem sorumsuz, hem saygısızsınız'' dedim.
Şoför ''Selamımı da söyle.''
Yanımdaki teyze ''Aaa korkusu da yok bu şoförün ayol.''
Derken, arkalardan bir bebek ağlaması, hem de bas bas bağırıyordu. Herkes biran da susmuş bebeğin ağlamasına odaklanmıştı. İç sesim dama atılan pabucunu giyerek devreye girmişti yine, ''Bebek kardeş, herkesi hemen susturdun, sen niye zamanında müdahale etmiyorsun. Şu bağıra bağıra ağlaman zamanında işe yarasaydı ya.'' Yanımdaki teyze kısa bir süreden sonra, ''Kızım bebeğinle ilgilensene! Ben yedi tane çocuk büyüttüm, şimdikiler bir tanesini büyütemiyor...''
Bebeğin annesi ''Teyze sen oradan ne bilip bilmeden konuşuyorsun.'' İç sesim, ''Teyze bilmeyecek de sen mi bileceksin, yedi tane çocuk büyütmüş ya.'' Teyze iç sesimi duymuş gibi ''Yedi tane çocuk büyüttüm kızım biliyorum.''
Bebeğin annesi ''Teyze sana ne benim bebeğimden!
''Arkadaş siz hepiniz anlaşıp mı geldiniz buraya?'' dedim.
İneceğim yere bir durak vardı daha. İçimden ''Olsun yürürüm'' deyip kalktım oturduğum yerden. Benim ineceğimi anlayan teyzenin ekşi bakışları ''Aman bu da iniyor, en sonunda kurtuldum. Ağız tadıyla bir konuşturmadı.'' Benim yüz ifadem cevap vermeden durur mu hiç ''Asıl ben inince hepinizden kurtulacağım.'' Otobüsten kendimi aşağı atar gibi atmıştım.