Otobüs Durakları Şiiri - Yusuf Konur

bıraktım çocuk olmayı pencereye güneş vuran saatler otobüse,
saat geçti, gün pazartesi.
annem uyumuştu, babam da hastaydı zaten biraz,
Allah vardı gökte, ha birde dertlerim,
dertlerim vardı dertlerim kafamda Allah kadar.

uyudum, fakat kalbim hatırladı sonra,
iyi bir yalnızlık değildi bu.
üşüdüm biraz, yağmur bile yağmadı,
alıp da çayımı çıkamadım pencereye,
otobüs dolmuştu.

düşünceler kafamda çığlık atarken ben kenarında durağın,
19'unda henüz yoruldum yaşamdan,
mutluluğu iliklerime dek hissedip pişman olmam gerekirken oysa.
AH!