İlk önce gözlerime inanamadım, sonra kendime
Sanki hiçbirşey yoktu, yalnız sen vardın otobüs durağında
Beynim karma karışık duygulardayken, dilim ismini söyleyi verdi bir anda.
İnanması çok güç, inanamadığım şeyler oluyordu otobüs durağında.
Dünyalar tatlısı bir ses, hiç de yabancı olmadığım aslında, ismimi söyledi
Evet birbirimizi tanıyorduk fakat ne ben bendim nede o kendisiydi
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta